به گزارش سبز سرخ آنانی که خود را در صدف حجاب می‌پوشانند، از سرقت و دستبرد گوهر روح‌وجسم خود مراقبت می‌کنند تا هم از شأن انسانی و هم امنیت خود صیانت نمایند؛ چراکه آنچه به انسان شرافت می‌دهد، امتیازاتی نیست که خود در تولید آن نقش نداشته و این امتیاز را خداوند جهت بسیاری از حکمتها و از جمله آزمایش و آزمون به انسان‌ها بویژه به خانم‌ها و دختران اعطاء فرموده است.

از جمله نعمت‌ها، که فوق‌العاده مورد غفلت و ناسپاسی قرارگرفته و بی توجهی به آن خسارات جبران ناپذیر از خود به جا گذارده، موضوع حجاب و عفاف است که در کشورمان همچون سایر کشورها، برخوردار از قانون و مقررات در موضوع عفاف و حجاب است، ضمن آنکه مردم کشورمان با پیشینه تمدنی خود، بشدت دل در گرو دین و معالم الهی دارند.

آنقدر جلوه‌های عفاف و حجاب در میان بانوان و دختران ایران اسلامی بالاست که جمع آنها در راهپیمائی‌ها و تظاهرات واقعاً وجدآفرین و امیدبخش است و بالفعل، تحلیل عده‌ای مأیوس و کج اندیش را نقش بر آب می‌کند و ثابت می‌نماید همانگونه که مقام معظم رهبری مکرر می‌فرمایند که ملت ایران و دختران و بانوان پاک دامن این سرزمین، پایگاه تربیت نسلی مومن، ولایی و مسئولیت‌شناس و مسئولیت‌پذیر است.

عفاف، زینت زنان
زنان و دختران ایرانی، مسلمان و اهل مطالعه و تفکرند. پیامبر اسلام، که خاوند او را بهترین الگو برای بشریت معرفی فرمودند، می‌فرماید: عفاف، زینت زنان است. حضرت علی علیه‌السلام می‌فرمایند: زکات زیبایی، عفت و پاکدامنی است. از امام صادق(ع) نقل است که: در روز قیامت زنی زیبا آورده می‌شود که به سبب زیبایی‌اش دچار گناه شده و می‌گوید: خدایا تو مرا زیبا آفریدی و من گناه کردم. پس حضرت مریم، علیها‌السلام، را آورده، می‌گویند: تو زیباتری یا این، او را زیبا آفریدیم، ولی دچار گناه نشد. مردی زیبا را می‌آورند، که به سبب زیبایی‌اش دچار گناه شده و می‌گوید: خدایا تو مرا زیبا آفریدی و من با زنان گناه کردم. پس حضرت یوسف علیه‌السلام، را می‌آورند و می‌گویند: تو زیباتری یا این، او زیبا بود، اما گناه نکرد.
از امام باقر(ع) نقل است که : حیاء و ایمان همراه همند، هرگاه یکی از آنها از بین برود، دیگری نیز با او خواهد رفت.

امیر مومنان، شرم و حیاء را زیبا، کلید خوبی‌ها، نتیجه ایمان و پوشاننده عیوب می‌شمارند. ایشان می‌فرمایند: نتیجه شرم و حیاء، پاکدامنی است؛ کسی که شرم و حیاء ندارد، در او خیری نیست و هر که از مردم شرم نکند، از خداوند سبحان شرم نخواهد کرد.

در جای دیگر می‌فرماید: کسی که خطایش فراوان باشد، حیایش کم است و کسی که حیایش کم باشد، کمتر از گناهان خودداری می‌کند و کسی که کمتر از گناهان خودداری کند، دلش می‌میرد و کسی که دلش بمیرد، وارد آتش خواهد شد، و آخرین درجه شرم و حیاء آن است که انسان از خودش حیاء کند.

از رسول‌خدا(ص) نقل است که: وقتی حیاء نکردی، هر کاری می‌خواهی بکن؛ کسی که پرده حیاء را بدرد، غیبتش جایز است؛ حیاء نیکوست، ولی در زنان نیکوتر است و قیامت برپا نمی‌شود تا اینکه حیاء از میان زنان و کودکان برود.

حیاء و وقار از منظر قرآن
قرآن وقتی در سوره قصص، ماجرای ورود حضرت موسی به سرزمین مدین و ماجرای او با دختران حضرت شعیب را نقل می‌فرماید، نتائجی از این داستان را عرضه می‌کند که می‌توان به آنها اشاره‌ای داشت:از دیدگاه قرآن، حیاء از برجسته‌ترین کمالات است. رفت و آمد زن در بیرون خانه باید براساس حیاء و عقت باشد. حفظ حریم میان زن و مرد یک ارزش است که دختران شعیب آن را رعایت می‌کردند. گفت و گوی مرد با زن در صورت اضطرار، مانعی ندارد، ولی تا حد امکان باید خلاصه سخن گفت. کار زن در خارج از منزل اشکالی ندارد؛ به شرط آنکه: الف)زن د رمحیط کار تنها نباشد. با مردان اختلاطی نداشته باشد. دختران پیامبر خدا چوپانی می‌کنند، ولی هرگز تن به ذلت و گدایی نمی‌دهند. در اجتماع از حیاء و ضعف زنان نباید سوءاستفاده شود و اگر قانون و حمایتی در کار نباشد، بسیاری از مردان، حقوق زنان را نادیده می‌گیرند.

لباس، نشانه شخصیت و وقار
آیات ۲۶ تا ۲۸ سوره اعراف، لباس را عامل آراستگی و وزیبایی و وقار معرفی می‌کند. در آیات مورد بحث این سوره، به مسئله لباس و پوشاندن بدن که در سرگذشت آدم نقش مهمی داشت، اشاره کرده می‌فرماید: ای فرزندان آدم! ما لباسی بر شما فرو فرستادیم، که اندام شما را می‌پوشاند، و زشتی‌های بدنتان را پنهان می‌سازند. ولی این لباس تنها برای پئشاندن تن و مستور ساختن زشنی‌ها نیست بلکه زینتی است که اندام شما را زیباتر از آنچه هست، نشان می‌دهد. خدای تعالی در این آیات بر آدمیان منت می‌گذارد که با پوشاندن لباس و آرایش خود هدایت‌شان کرد است.

در این جا پس از ذکر لباس ظاهر و پوشاندن عورت ظاهری به ذکر لباس باطن و چیزی که زشتی‌های باطن را می‌پوشاند، و آدمی را از شرک و گناه که باعث رسوایی اوست باز می‌دارد منتقل شده است. آن احساس ناخوشایند که از کشف عورت به آدمی دست می‌دهد، در عورت ظاهری و باطنی یکسان است، با این تفاوت که تاثر از بروز معایب بیش‌تر و ناگوارتر و بادوام‌تر است، زیرا در این جا حسابگر مردم نیستند، بلکه خدای متعال است و نتیجه‌اش هم اعراض از مردم نیست، بلکه شقاوت و بدبختی دائمی و آتشی است که به دل‌ها سرایت می‌کند.

تشبیه تقوی و پرهیزگاری به لباس، تشبیه بسیار رسا و گویایی است، زیرا همانطور که لباس بدن انسان را از سرما و گرما حفظ می‌کند، سپری در برابر بسیاری از خطرها است. عیوب جسمانی را می‌پوشاند و برای انسان زینت است، روح تقوی و پرهیزگاری نیز علاوه بر پوشانیدن بشر از زشتی گناهان و حفاظت از بسیاری از خطرات فردی و اجتماعی، زینت چشمگیر و بسیار بزرگی برای او محسوب می‌شود که بر شخصیت او می‌افزاید.

ارجمندی زن به حجاب و عفافش است
زن به عنوان شریک زندگی مرد، باید از خصوصیاتی برخوردار باشد تا موجب استحکام پیوند او با همسرش شود. عفاف، از صفاتی است که به همسرش اوج وفاداری به او را انتقال می‌دهد و این اتفاق نمی‌افتد مگر با پیشینه پاک و درخشان.

زندگی عفیفانه و پاکدامنی قبل از ازدواج، سابقه مطمئنی را برای دختر و پسر بوجود می‌آورد که پشتوانه زندگی زناشویی‌شان خواهد بود و این، آن چیزی است که باید مورد توجه دختران و پسران قرار گیرد که به آینده‌شان مربوط می‌شود و باید مورد دقت و رعایت جدی قرار گیرد.

رفتارهای احساسی و زودگذر، همواره موجب خسران و پشیمانی است و نمی‌توان به صرف جوانی کردن، هزینه‌های جبران‌ناپذیر را پرداخت که اغلب، از دست دادن دنیا و آخرت را در پی دارد. بی‌توجهی و ساده گرفتن امر حجاب، موجب بروز اشتباهات بزرگی می‌شود که واقعاً جبران آن بسیار دشوار و پرهزینه می‌شود.

انتهای خبر/